Persoonlijk
Breakfast Club, ontbijten met like-minded vrouwen
Normaal ontbijt ik zo min mogelijk achter mijn laptop. Het schijnt niet zo gezond te zijn omdat je gedachteloos eet. Het zorgt bij mij sowieso voor een gejaagd gevoel. Maar vandaag ontbijt ik juist wel achter mijn laptop. Huh? Maar net zei je… Ja. Vandaag is het tijd voor de Breakfast Club.
De Breakfast Club is ontstaan in Groningen als idee van Maxime Tauran en bestaat deze maand twee jaar. Ik had bij de eerste Breakfast Club willen zijn, maar werd toen opgetrommeld door de bedrijfsarts van het UWV die ging bepalen of ik een burn-out had (ja dus).
Foto door Foto Franka
Maar die laptop dus. Maxime had dit jaar allemaal geweldige events gepland in Groningen, Assen, Zwolle en Leeuwarden. Maar Corona gooide even roet over de ontbijtjes. Dus daarom zijn de Breakfast Clubs sinds 1 april online. Elke week is er wel een waarbij je kunt aanschuiven. En daar wil ik best wel graag voor achter mijn laptop eten (of in mijn geval, huilen boven een bakje havermout).
Samen ontbijten, maar dan online
Nou kun je denken dat online net ‘dat’ mist wat offline wel heeft. Verbinding met elkaar. De mooie verhalen uitwisselen. Samen tot mooie nieuwe plannen en ideeën komen. Maar niets is minder waar. Online gaat dat net zo makkelijk en ontstaan er net zoveel mooie dingen. Maxime is daar de drijvende kracht achter. Haar enthousiasme is zo aanstekelijk. Het kan gewoon niet anders dan dat je helemaal enthousiast van een Breakfast Club wegloopt. Online of offline. Daar zit geen verschil in.
Bijkomend voordeel is dat de online Breakfast Club voor fikse introverten, zoals ik, ook eigenlijk gewoon heel fijn zijn. Veel minder prikkels omdat niet iedereen door elkaar heen praat, een centraal gesprek, veel meer overzicht en kleinere groepen, zodat het veel intiemer voelt.
Tickets zijn 5 euro om je aan te sluiten bij de Breakfast Clubs, die eigenlijk mini mastermind sessies zijn. Spotgoedkoop eigenlijk als je bedenkt hoeveel energie en inspiratie je krijgt van die twee uur. En er ontstaan mooie plannen, mooie connecties. De reden dat jij nu deze blog leest, is omdat ik tijdens zo’n ochtend een liefdevolle, zachte, maar toch ferme schop onder mijn achterste heb gekregen.
“Maar wie zit er nou op mijn verhalen te wachten?” Huilde ik (en nee dat waren echt geen drie traantjes).
“Wij”, zeiden de acht vrouwen op mijn scherm, door mijn koptelefoon. Dus lieve dames. Lieve Maxime, deze is voor jullie. Op veel meer van dit soort mooie, inspirerende ochtenden. Online én offline.
Verhalen en foto’s in de tijd van Corona
Deze tijd is een zoals we het nog nooit meegemaakt hebben. We zitten met z’n allen thuis. De straten zijn leger, een het openbaar vervoer rijdt rond vaak zonder iemand er in.
Dus hulde aan alle mensen die gewoon doorwerken terwijl de rest van ons binnen zit.⠀
⠀
De mensen die het openbaarvervoer draaiende houden. Ook als ze met lege bussen door de lege straten rijden en ze alleen voor in de bus zitten. Afgeschermd voor de veiligheid.
Een aantal weken geleden had ik mezelf voorgenomen iets te doen wat ik doodeng vond. Om mezelf uit mijn comfortzone te trekken.
⠀
Ging het soepel? Nee niet bepaald.⠀
⠀
Op een donderdagochtend liep ik met mijn camera in mijn hand de flat uit. Lood in mijn schoenen, maar recht op de bus af.⠀
⠀
Of nee, toch niet.⠀
⠀
Ik liep door alsof ik toch niet naar de bus moest en bleef twijfelend op de rotonde staan.⠀
⠀
Dit werd helemaal niets. Ik draaide me om en schoot snel een plaatje van de achterkant van de bus.⠀
⠀
Nee, dat ziet er niet uit. Snel naar weer binnen.⠀
⠀
Ik was al bijna binnen toen ik toch besloot er tóch voor te gaan, holde de straat weer over en vroeg of ik binnen in de bus een foto mocht maken. De chauffeuse vond het goed.⠀
⠀
We raakten aan de klets en ik vroeg of ik ook een foto van de voorkant van de bus mocht maken. Ook dat mocht. Ik schoot een paar plaatjes en zwaaide naar haar als dankjewel.⠀
⠀
Maar binnen sloeg de twijfel weer toe: teveel reflectie, de lucht was te helder, te druk. Nee, dit was echt niets.⠀
⠀
Ik wilde hem al bijna afschrijven toen ik tóch op zwart wit drukte. En toen viel alles op zijn plek. De foto klopt gewoon zo. En ja, ik durf best te zeggen dat ik hier trots op ben.⠀
Wat heb ik hiervan geleerd:⠀
🌟 Ik ben te streng naar mezelf.⠀
🌟 Als je dingen vriendelijk vraagt en uitlegt waarom mag heel veel.⠀
🌟 Soms vallen achteraf dingen op zijn plek⠀
🌟 Buiten je comfortzone ontstaan mooie dingen⠀
🌟 Als je denkt dat iets niet werkt moet je er op een andere manier naar kijken.
Contentplanning met CoSchedule
Als je meerdere blogs onderhoudt, een aantal social media kanalen en ook nog eens nieuwsbrieven schrijft, is het soms lastig om goed overzicht te houden. Ik ben altijd al een groot een fan geweest van contentplanning en overzicht, en daarom ben ik ook zo blij met CoSchedule. Ik laat je zien hoe het werkt!
CoSchedule maakt het makkelijk om alles vanuit één kalender te beheren. Doei Excel. Doei contentkalender in de WordPress. Gewoon lekker alles op een plek. Ik gebruik het Solo plan, waardoor ik maar één contentkalender heb, maar als je werkt als agency voor meerdere klanten een contentkalender beheert, kun je kiezen voor een agency plan.
Hoe werkt contentplanning met CoSchedule?
Het verbinden van je WordPress website en social media accounts is binnen een paar klikken gedaan. Je kunt dan direct aan de slag om je kalander te vullen. Simpel en zo gedaan. Dat vind ik zelf heel fijn aan CoSchedule. Het is een tool die het werk makkelijker maakt en niet zorgt voor nog meer werk.
Omdat CoSchedule ook met WordPress integreert, je kunt direct vanuit CoSchedule een blog aanmaken en plannen op de tijd een datum die jij wilt. CoSchedule maakt hem dan aan op jouw site. Wil je daarna social media berichten rondom de post plannen? Dan kun je die op dezelfde pagina schrijven en plannen. CoSchedule post dan automatisch voor jou jouw bericht op de gekozen platformen – daar heb je geen omkijken meer naar. Heb je steeds dezelfde soort posts na het publiceren van een blog, kun je er ook een social media template voor maken die je gemakkelijk gebruikt. Het enige wat je dan nog hoeft te doen is het bericht te schrijven.
Je kunt ook losse social media berichten in plannen, bijvoorbeeld een Instagram post. En ook die is met een paar klikken gedaan.
Bij social media werkt het inplannen net weer wat anders dan bij het plannen van een blog post. Je kunt zelf een tijd kiezen waarop je de post live wil hebben, of je kunt gebruiken maken van het algoritme van CoSchedule. Die bekijkt dan op welke tijden je jouw post het beste online kunt zetten om er het meeste bereik te hebben. Scheelt je een hoop puzzelwerk.
Het nadeel is alleen dat CoSchedule niet zelf automatisch post op Instagram. Je krijgt een notificatie en dan moet je zelf je post plaatsen. Alles wordt dan naar je clipboard gekopieerd. Je hoeft alleen maar je foto op te zoeken (die wordt op je telefoon gezet) en je tekst te plakken en klaar. Niet altijd even handig, maar dan hou je zelf ook wel in de gaten wanneer jouw post online gaat. In de eerste twee uur reageren op reacties onder je post blijft natuurlijk belangrijk.
Alle andere social media kanalen hebben wel een automatische post functie.
Social media campagne
Als je een post plaatst dan wil je soms gewoon het een paar keer onder de aandacht brengen. CoSchedule zelf heeft bijvoorbeeld een heel onderzoek gedaan over hoe je meer views uit je content kunt halen door het meerdere keren op social media te posten. Maar als je elke keer die link moet opzoeken dan is een beetje een pain in the @$$. Daarom kun je dat al direct in plannen als je je blog maakt en aangeven wanneer het stuk nog een keer op social media gepost moet worden. Je kan dus heel gemakkelijk voor een aantal maanden vooruit plannen.
Conclusie; contentplanning met CoSchedule, ja of nee?
Sowieso een hele dikke ja! CoSchedule maakt mijn dagen zeker makkelijker. Waar ik eerst voor alles een tool had, heb ik nu alles in 1 tool. Is het irritant dat Instagram niet automatisch gepost wordt? Ja best wel. Maar werken met meerdere tools was ook niet handig (en uiteindelijk duurder). Dus ik kan CoSchedule zeker aanraden!
Deze post bevat affiliate links. Maar daar merk jij, in de prijs, helemaal niets van!
5 jaar Story Sparks
5 jaar geleden kwam ik terug uit Engeland en schreef ik me bij de KvK in als freelancer. Ik zag het helemaal voor me: ik zou freelance journalist worden, de wereld rondreizen en rondkomen van schrijven. Top plan. In de praktijk pakte dat even anders uit. Daarom vandaag 5 dingen die ik geleerd heb van 5 jaar ondernemen.
(Oh en blijf zeker even plakken want om te vieren dat ik 5 jaar ondernemer ben, heb ik een hele toffe winactie voor jullie!)
1: Maak plannen en verwacht dat er niets van terecht komt
Ik begon met ondernemen met een heel helder doel voor ogen: als freelance journalist aan de slag gaan. Maar ik had geen idee hoe ik een artikel pitch moest doen. Ik snapte niets van administratie, financiële doelen en al helemaal niet hoe je met klanten om moest gaan. Ik dacht dat het schrijven van leuke stukjes genoeg zou zijn. Nou. Niet dus. Het kwam niet snel genoeg van de grond en ik belandde in de bijstand.
Wat ik niet wist is dat als je in de bijstand komt met een bedrijf er wat andere regels gelden. Wat inhield dat ik in die tijd per direct moest stoppen met pitchen, bedrijven benaderen en opzoek gaan naar klussen. Ik moest elke week naar een training om mijn bedrijfsplan te schrijven en verder ‘mocht’ ik nergens mee bezig zijn. Ik vond het verschrikkelijk.
Mijn geweldige plan: schrijven en reizen, daar kwam niets van terecht. En dat was niet het enige. Sinds mijn inschrijving in 2014 zijn er meer dingen niet gelukt dan wel gelukt. De meeste ideeën zijn in de prullenbak verdwenen. De meeste pitches zitten als draft nog steeds in Evernote. In het begin vond ik dat echt heel erg. Al dat werk helemaal voor niets! Maar nu weet ik, het hoort er allemaal bij en soms komen er uit die niet gebruikte dingen, veel mooiere ideeën.
2: Je mag tussendoor alles wijzigen
Op het moment dat ik in de bijstand zat, wilde ik niets liever dan ideeën pitchen, klussen binnenhalen en gewoon lekker aan het schrijven. Maar ik moest aan een bedrijfsplan werken, en, voor mijn gevoel, door hoepels springen die voor mijn bedrijf helemaal niet van toepassing waren. Mijn bedrijf was heel simpel: ideeën pitchen en schrijven. Niets meer, niets minder.
Ik leerde mezelf met online trainingen hoe ik ideeën moest pitchen en hoe ik contact kon zoeken met de redacteuren. Maar pitchen is en blijft een numbers game en het schoot gewoon niet op.
En toen kwam ik in contact met de ondernemerswereld. Ik kwam erachter dat er een echte behoefte was voor blogcontent en voor ik het wist rolde ik de contentmarketing in en ging ik aan de slag voor Amerikaanse klanten die blogs nodig hadden. Voor het eerst leerde ik over (online)netwerken en hoe belangrijk het is om je gezicht overal te laten zien. Binnen een paar maanden stond mijn hele bedrijfsidee op z’n kop: ik ging bedrijven helpen met bloggen.
En dat ben ik blijven doen in verschillende vormen tot een paar maanden geleden het idee weer volledig over de kop ging.
Toen ik me inschreef bij de KvK van mijn bedrijfsnaam S. de Geus Creative Text, toen ik echt ging ondernemen veranderde dat naar Story Sparks. Ik heb als customer support persoon gewerkt voor ConvertKit. Content creation gedaan voor een software bedrijf. Contentmarketing gedaan voor een growth hacking agency. En nu storytelling voor sociale en duurzame ondernemers.
Vroeger dacht ik altijd: als ik dit kies dan moet ik het blijven doen. Maar dat is het leuke aan ondernemen: je mag alles veranderen. Ik mag zelfs nu helemaal stoppen met schrijven en ineens alleen maar, weet ik veel, fotograferen. Alles kan en alles mag als je je eigen baas bent. Er is alleen niemand die je dat van tevoren vertelt.
3: Harder werken is niet altijd beter
Ik ben er niet altijd even open en eerlijk over geweest maar de afgelopen twee jaar zijn heel zwaar geweest. Burn-out, depressie, diepe anxiety, inspatieloosheid, altijd moe en vooral geen balans. Als perfectionist kwam het voor mij heel natuurlijk om altijd meer en harder te werken. Om 6 uur opstaan? Geen probleem. Tot 22.00 achter de laptop, bijna elke dag. Een weekend vrij nemen. Wat is dat?
De afgelopen paar jaar werd mijn leven gedomineerd door altijd harder, meer en vaker werken. Vond ik dat het niet goed genoeg ging? Dan ging ik juist nog harder werken. Ik deed blijkbaar niet genoeg mijn best.
Ik zal je besparen hoe dat er in de praktijk echt uitzag, maar ik kan je zeggen: mooi was het niet. Het ergste was dat ik me ervoor schaamde. Dat ik het idee had dat ik keihard aan het falen was. Waardoor ik nog harder ging werken om dat te compenseren, terwijl ik alleen maar echt heel veel rust nodig had. Ik had slaap nodig en een hele dosis chicklit romans. Maar ik ging maar door, tot ik zo hard instortte dat ik niets anders kon dan alleen maar de hele dag heel hard huilen (en chocola eten).
Het beste wat ik voor mezelf toen heb gedaan is hulp zoeken en naar de psycholoog gaan. Terwijl ik ergens nog steeds dacht dat ik me niet zo aan moest stellen en dat het wel weer over zou gaan. Die psycholoog was echt het beste idee. Ik leer heel veel over mezelf en langzaam kan ik zeggen dat het echt heel veel beter gaat. Ben ik er al? Nee helemaal niet. Maar ik kan heel eerlijk zeggen dat ik me al wel veel meer mezelf voel dan een jaar geleden. En die balans? Die begint ook steeds meer te komen. Als het niet wil, dan werk ik gewoon even niet en voel ik me ook niet schuldig als ik midden op de dag een film kijk of een boek lees.
4: Specifiek is altijd beter
Ik begon met het idee om te freelance voor tijdschriften. Welke onderwerpen dan? Nou, euhm, alles! En toen ik ging ondernemen hielp ik ook alle ondernemers en kon ik ook alles doen. Van VA diensten tot mailbox organiseren, tot posts inplannen voor growth hackers, fotografen… ik deed alles. Leek me een veilige optie.
Nu heb ik geleerd dat het juist goed is om een specialist te zijn. Dat je ergens echt goed in bent en dat mensen weten: die moeten we daarvoor voor hebben. Kan er lang en kort over zijn, maar het werkt echt. Dus tegenwoordig help ik sociale en duurzame ondernemers met storytelling. Bam. Klinkt een stuk beter dan: ‘ik doe alles voor iedereen’. Toch?
5: Ik werk het beste met regels en een opgeruimde, euhm, alles
Een van de dingen die ik altijd al wist, maar niet heel erg goed in was om me aan te houden, was dat ik het goed doe op regeltjes. Met de moderne afleidingen ben ik gewoon te snel afgeleid en kan ik me niet concentreren op het werk wat ik moet doen.
Als introvert die ook nog eens HSP (hoog sensitief persoon) is en dus snel overprikkelt raakt, is een telefoon, mail over andere dingen die constant aanstaan, geluid maken etc. een verschrikkelijke bron van afleidingen. Als ik dan ook nog voor het slapen mijn mail lees met werk dingen, slaap ik nooit meer. Gevolg: geen slaap, concentratie weg en een constante stroom van stress en druk. En wat je als schrijver niet moet hebben is constante afleiding. Dan worden die stukken natuurlijk nooit wat.
Daarom heb ik e-mailregels voor mezelf gemaakt: 1x per dag checken om 11.00. Gaat niet altijd even goed, maar gaat steeds beter. Heb ik een nieuw, privé telefoonnummer genomen zodat ik mijn werk telefoon gewoon uit kan laten in het weekend en ’s avonds. Wil ik gaan experimenteren met focusuurtjes zonder internet, telefoon en afleiding. En heb ik dit stuk geschreven terwijl ik nar geluiden van regen en onweer op Spotify luister. Verder ga ik experimenteren met schrijfmomenten, afspraak momenten en wil ik klantcontact alleen nog maar ’s middags doen omdat ik weet dat ik ’s ochtends mijn beste stukken schrijf.
Gaat dat allemaal al helemaal goed? Nee totaal niet. Maar elke dag een klein stapje is er een. En elke keer dat ik iets vind wat voor mij goed werkt voelt als een overwinning op de persoon die ik gister was.
Ik onderneem 5 jaar en daarom kan jij winnen!
Een feestje is natuurlijk geen feestje zonder trakteren! Daarom kun jij een gratis content brainstorm sessie winnen. 60 minuten lang duiken we in jouw verhaal, jouw content en hoe je dat het beste in kan zetten om jouw publiek te bereiken en jouw ondernemers doelen te halen. En dat geef ik niet een keer weg, maar 2 keer!
Hoe doe je mee? Laat een reactie achter op deze blog, mijn Instagram post (die vind je hier) of de LinkedIn post. Extra kans maken? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief via het onderstaande formulier. Dan maak je niet alleen kans om te winnen, maar krijg je ook elke week toffe content tips, inspiratie en andere leuke dingen in je inbox!
Je kan meedoen tot maandag 4-11 13.00! (GESLOTEN!)
Storytelling met de zeven dwergen
Bij de zeven dwergen denk ik meteen aan die schattige figuurtjes die Sneeuwwitje een huis gaven. Die vrolijk met haar ronddansten en een glazen kist voor haar bouwden. Trouwe en loyale vrienden die er door dik en dun voor haar waren. Maar ze hadden ook doorzettingsvermogen waardoor ze niet makkelijk uit het veld te slaan waren.
Een storyteller is eigenlijk net een dwerg. Of het nou de leider Doc is, die iedereen met zijn licht met twee benen op de grond houdt. Of Sneezy die met zijn neus precies weet wat gezond is en wat niet. Of Happy die alles op een gedwongen vrolijke manier benaderd. Een goede storyteller, verhalenverteller en zelfs journalist heeft van iedere dwerg een beetje. Want net als dwergen zijn ze vooral goed in één ding: het vinden van diamanten.
Het maken van een diamant kost tijd
Diamanten zijn zo bijzonder omdat ze niet voor het oprapen liggen. Als de straat bezaaid zou liggen met diamanten, zouden ze heel snel hun waarde verliezen. Daarnaast duurt het heel lang om een goede diamant te ‘maken’: namelijk 3.3 biljoen jaar. Dat is ongeveer tussen de 25% en 75% procent van de leeftijd van de aarde.
Dat betekent ook dat diamanten niet zomaar gevormd worden. Er is een geschiedenis nodig en er moeten meerdere dingen bij elkaar komen voordat een diamant zich kan vormen. Met een verhaal is dat niet anders. Iedere ondernemer heeft een verhaal. Een die inspireert, mensen aanzet tot actie en een die hun hele onderneming inspireert. De truc is om die verhalen te vinden.
Omdat de verhalen voor iedere ondernemer zo normaal zijn, zien ze zelf niet welke diamanten ze bezitten. Net als de zolder die opengaat tijdens het leeghalen van het huis van je oma, heb je soms geen idee welke schatten er verborgen liggen. En dat is precies waar die dwergen goed in zijn: diamanten vinden.
Diamanten moet je zoeken
Dag in dag uit vertrekken de zeven dwergen naar de mijn om diamanten te zoeken. Met hun pikhouweel en lantaarn verdwijnen ze in de grot. Want zij weten dat alle mooie dingen verstopt liggen en je soms je best moet doen om tot de kern te komen.
Het vinden van verhalen is precies hetzelfde. Je denkt misschien dat je niets te vertellen hebt, maar zodra je werkt met een storyteller die de juiste vragenstelt, kom je er ineens achter dat je meer diamanten hebt dan je dacht. Het is namelijk heel menselijk om, alles wat heel normaal is voor jou, niet te zien als iets bijzonders. Daarom heb je iemand nodig die die verhalen loswroet. Die niet bij alles bang is dat hij ‘te veel over zichzelf praat’, of dat ‘niemand dit interessant vindt’. Mijn doel als storyteller, en ja als dwerg met mijn 1.65, is jouw verhaal boven water krijgen. Om je diamant uit de rots te wroeten, op te poetsen zodat jij hem, stralend, aan de wereld kunt laten zien.
Dus heigh ho, heigh ho, met een storyteller vertel je je verhaal zo!