Posts Tagged ‘Persoonlijk’
Elke dag gratis mooie dingen
Ik zit aan de eettafel als ik ze ’s avonds in de schemer vanuit mijn oog voorbij zie flitsen. Ze schieten voor het raam langs met een ontzettende snelheid en een wendbaarheid waarmee ze net stuntpilioten lijken. Het mooie aan op vier hoog wonen, is dat we op de perfecte hoogte zitten om de vleermuizen te zien.
Elke avond, sinds de lente begonnen is, komen ze vliegjes en mugjes snoepen. Omdat we ook nog eens vlak aan de rand van de stad wonen, zitten hier ontzettend veel vleermuizen. En ik vind ze echt fascinerend. Ik kan uren aan tafel zitten of voor het raam staan om ze te bekijken. Sinds de avonden warmer worden en we een outdoor zitzak kochten, liggen we ook wel eens ’s avonds op het balkon in de Fatboy te kijken naar de vleermuizen die over ons hoofd voorbij schieten.
Het is een van mijn kleine geluksmomentjes op de dag. Net als het eerste kopje thee ’s ochtends, de morning pages in de ochtend, en ’s avonds knuffelen met mijn vriend.
Er is een moment geweest waarop ik deze kleine momenten van tafel veegde. Dat ik ze niet belangrijk genoeg vond omdat het niet groot genoeg was. Maar deze kleine momenten, als je vriend thee voor je neerzet terwijl je hard aan het werk bent, die zijn zo belangrijk. Ja het is leuk als je een grote opdracht binnenhaalt en ja het is leuk als je samen op vakantie kan. Maar die kleine momenten door de dag heen en soms ook de voorspelbaarheid van die momenten zorgen ervoor dat elke dag iets moois heeft.
Ooit zei er iemand tegen me: als je maar lang genoeg mooie dingen ziet, dan word je er blind voor. Dat wil ik proberen te voorkomen. Want juist die dingen, die ‘gratis’ mooie dingen, die wil ik nooit voor ‘gewoon’ aannemen en ik wil nooit stoppen met ze op te merken en te zien
Dingen anders doen – Lianne Keemink
Ik moet iets opbiechten: ik heb de Self Help Hipster nooit echt gevolgd – I know right?! Maar als ik iets van Lianne voorbij zag komen vond ik het instant grappig. Haar eerste boek Je Moet Bijna Niets, heb ik direct gekocht en verslonden. Dus toen Dingen Anders Doen uitkwam was het een no brainer en viel die op publishing day meteen in de brievenbus.
Een ding wil ik voorop stellen in Dingen Anders Doen, doet Lianne eigenlijk niet zoveel anders als in haar eerste boek. Het is een grappig en vlot geschreven boek dat lekker leest en bol staat van de herkenbare situaties. Net als Lianne heb ik een gruwelijke hekel aan sokken, vind ik de was opvouwen een hel, at ik te veel suiker en is het inbouwen van sporten (ook als thuiswerkende freelancer) gewoon echt een uitdaging.
Maar goed, Dingen Anders Doen dus. Na het eerste boek waarin de boodschap was dat je eigenlijk niets moet, ben je er waarschijnlijk achter gekomen dat je wel dingen wil. Maar dat is niet altijd even makkelijk. Gewoontes zijn er soms zo hard ingeslopen dat je soms niet eens weet waarom je het doet, laat staan hoe je dingen aanpast.
En dat aanpassen, daar gaat dit boek dus ook over. Lianne begint bij het begin: waarom moet je dingen anders doen? Wil je dat eigenlijk wel? En wat is zo’n gewoonte nou eigenlijk? Verhelderend en grappig en ik garandeer je dat het niet alleen pijnlijk herkenbaar is (wie heeft er wel eens niet zich uit een gewoonte gepraat om te blijven bankhangen, terwijl je eigenlijk zou sporten), het is ook heel motiverend; oh ik ben dus toch niet de enige die dat heeft.
Geen zelfhelp goeroe die de verlichting heeft bereikt en vanaf zijn yogamatje vertelt hoe jij daar ook kan komen. Dat is gewoon voor veel van ons niet haalbaar. Want ook bij mij bellen er klanten tijdens het eten, en zijn er soms al brandjes nog voor ik mijn ontbijt in mijn mond heb. Lianne is ook maar gewoon een mens, waar gewoontes aanpakken niet altijd even soepel gaat.
Zoals ze zelf zegt: het leven kost altijd een beetje moeite om iets te veranderen. En dat is ook ok. En eerlijk gezegd: wat een verademing. Lekker nuchter, beide benen op de Zuid-Hollandse grond en gewoon keihard eerlijk.
Dat maakt het als allereerste echt een heerlijk boek om te lezen. En met de tips die aan het eind van elke hoofdstuk staan, laat ze je zien hoe jij heel makkelijk zelf dingen anders kan doen.
Aanrader dus voor iedereen die zegt: ja misschien, ooit, ga ik dingen anders doen. Begin met het lezen van dit boek, en dan is het gelijk makkelijker om een stapje in de goede richting te zetten.
Morning Magic, een goede start voor een productieve dag
Hoe begin je je dag nou echt productief. Daar zijn al een hoop dingen geschreven van beginnen met sporten, mediteren, je bed opmaken en vooral niet beginnen met e-mail. Marieke Frankema maakte er een journal voor: Morning Magic.
De Morning Magic methode bestaat uit een aantal stappen: een affirmatie, een kaart trekken, je taken op papier zetten, een stukje journallen, meditatie en beweging. Om alles op een plek te houden maakte ze er een journal voor. En niet zo maar één, maar een knoeper van een boek waar je voorlopig wel even mee vooruit kan.
Je kunt het boek op zichzelf gebruiken, of ter ondersteuning van het Morning Magic abonnement waarbij je dagelijks een routine in je mailbox krijgt om je dag goed te beginnen.
Zelf was ik al fan van schrijven in de ochtend, gewoon alles op papier dumpen. Als ik het eens een ochtendje oversla omdat ik niet genoeg tijd heb, of geen zin heb, dan weet ik zeker dat de rest van de dag niet soepel zal verlopen. Dan ben ik veel chagarijniger, minder creatief, minder productief, en gewoon niet zo gezellig.
Daarnaast is het schrijven ’s ochtends ook een soort warming up voor ik met mijn werk begin. Als topsporter ga je ook niet met koude spieren een record zetten.
Dus veel elementen van de methode waren niet nieuw voor me. Maar ik kan me voorstellen dat mensen die ’s ochtends, niet schrijven en voor wie wel, dit nieuw is en hier ontzettend veel baat bij gaan hebben.
Een dikke aanrader ook, want Morning Magic zit echt bomvol met de liefdevolle energie en stem van Marieke die er echt heel goed in is om je op een lieve manier in beweging te laten komen.
(oh en p.s. Ik mocht dit boek redigeren!)
Offline tijd om je creatieve batterij op te laden
Ik ben altijd online. Ook al zeg ik dat ik niet werk in het weekend. Ik ben altijd online. Mijn telefoon is altijd binnen handbereik en mijn mail check ik ook te vaak. En als schrijver is dat niet zo heel goed voor je creativiteit. Daarom ga ik dit weekend, vandaag, even een dagje helemaal offline.
Een aantal weken deed ik dat voor het eerst. Ik leverde mijn telefoon in bij mijn vriend, stopte mijn laptop in een tas en Netflix ging in de ban. Eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren wanneer ik voor het laatst écht helemaal offline was, waarschijnlijk in de pre-internet tijd.
Heel eerlijk? Het was echt heerlijk. Ik had tijd om boeken te lezen, te wandelen, te schrijven, en gewoon heerlijk op de bank te hangen. Al die dingen waar ik mezelf nooit de tijd voor geef. Mijn hoofd kon even echt helemaal uitstaan en ik kreeg er alleen maar meer energie van. Het was gewoon echt ultiem zen.
Om daar te komen had ik een aantal spelregels voor mezelf gemaakt:
- Geen telefoon, dus ook geen What’s App en geen Instagram
- Geen Netflix, YouTube, of andere video content
- Geen laptop en ALS ik wil schrijven dan alleen met de laptop in vliegtuigmodus
- Kindle mag wel (want boeken)
- En vooral geen to-do lijstje voor mijn offline.
Ik had echt geen idee dat ik zo’n behoefte had aan zo’n lege dag totdat ik hem had gehad. Ik kan dan ook niet wachten om dit weekend weer zo’n dag te doen en kijken of het net zo goed voelt als de vorige keer.
Wat ik leerde van het runnen van fantasyboeken.org
Op Halloween 2010 lanceerde ik Fantasyboeken.org. Blogs werden steeds meer een ding. Maar een contentplatform was iets waar veel mensen nog nooit van gehoord hadden. Maar ik had een duidelijke visie: Fantasyboeken.org zou de koploper worden op het gebied van het recenseren van fantasy boeken van Nederlandse bodem. En dat werd het.
Voor ik Fantasyboeken.org lanceerde liep ik al ruim een jaar met het idee. Ik recenseerde in die tijd boeken voor Crimezone, BOEKmagazine en nog wat andere kleinere sites. Ik las me een slag in de rondte en vloog rustig door 12 boeken per week (ja echt).
Toen ik tijdens mijn stage bij BOEKmagazine opperde dat we iets moesten schrijven over de Nederlandse fantasy auteurs werd dat bruut van tafel geveegd. Dat was voor kinderen en was geen echte literatuur. In die tijd begon Thomas Olde Heuvelt net bekend te worden met Leerling, Tovenaar, Vader en Zoon, was het genre nog niet zo mainstream en waren de fantasy festivals nog niet zo groot als ze nu zijn.
Dus in 2010 schraapte ik al mijn moed bij elkaar en lanceerde zonder al te veel voorbereiding (uitgeverijen moesten er in eerste instantie niets van weten) Fantasyboeken.org. Het enthousiasme van fantasy lezend Nederland was zo overweldigend dat ik al snel alleen het aantal boeken en interviews niet meer aan kon. De bezoekersaantallen schoten omhoog en het aantal recensenten wat voor mij werkte ook. Voor ik het wist runde ik een redactie.
Als ik daar nu op terugkijk ben ik nog steeds verschrikkelijk trots op alles wat het me gebracht heeft. Het heeft mij toen op de kaart gezet als recensent, als expert, heeft me bijna een baan als redacteur bij Luitingh-Sijthoff gescoord, en een ontzettend groot netwerk. Maar er zijn ook een aantal dingen die ik er van geleerd heb:
1. Geen verdienmodel
Al die tijd is Fantasyboeken.org ‘liefdewerk oud papier’ gebleven. Ondanks dat we op het hoogtepunt met drie man hoofdredactie waren, en 6000 unieke bezoekers per maand hadden, konden we het niet voor elkaar krijgen om er een verdienmodel aan te hangen. Doodzonde, want dat is uiteindelijk de doodslag gebleken voor de site in 2015. We konden het niet meer de tijd, liefde en aandacht geven die het verdiende.
Als ik nu weer zoiets zou doen (en dat doe ik met Impact Less) zou ik van te voren goed nadenken over het verdienmodel en wat de reden is om de site te beginnen.
2. Een redactie runnen
Ik heb hier voor het eerst geleerd om een redactie te runnen. En daar heb ik veel fouten in gemaakt. Ik heb mensen aangenomen die niet in het team paste, ik heb mensen te laat ontslagen en dingen te veel op zijn beloop gelaten.
Maar ik heb ook niet snel genoeg gedelegeerd en te lang gedacht dat ik alles wel helemaal alleen kon doen – niet dus. Pas toen ik met mijn partner in crime Rianne Werring ging samenwerken konden we de enorme achterstand aanpakken.
In het vervolg zou ik sneller mensen aantrekken om te helpen en weet ik inmiddels dat ik niet alles alleen kan en hoef te doen.
3. Marketing, wat is dat?
Als journalist had ik geen bal verstand van marketing. Ik deed maar wat. Slingerde wat stukjes het web op, knalde er een Tweet en een Facebookpost achteraan en vertrouwde erop dat mensen wel kwamen. Ik had geen e-maillijst, en geen manier om echt een band met mijn fans aan te gaan.
Nu zou ik dat echt heel anders doen. Meer connecties aangaan met mensen, een e-maillijst opzetten en niet meer iets het web op slingeren en verwachten dat mensen het wel vinden.
4. Ik liet mezelf niet zien
De site draaide niet om mij, het draaide om de boeken, de verhalen en de auteurs. Daarom is de site altijd vrij anoniem gebleven. Ik had goede connecties met de uitgeverijen en de auteurs, maar de lezers hadden geen idee wie er achter zat. Ik had geen personal brand en was compleet niet zichtbaar.
Ik denk dat dat uiteindelijk ook heeft bijgedragen aan het ondergaan van de site. Doordat veel mensen mij niet kende, niet wisten wie ik was, was misschien de goodwill ook niet zo goed als ik hoopte. Nu zou ik zelf ook veel zichtbaarder zijn en ook achter de schermen delen waar ik mee bezig ben.
5. Ik kan dit
Maar ik heb vooral aan mezelf bewezen dat ik dit kan. Ik had een visie en ik ben er gewoon voor gegaan; alles opzij zetten en knallen.
Ik heb zo verschrikkelijk veel mooie mensen mogen interviewen, sommigen die nu nog steeds de highlights van mijn carrière als interviewer zijn.
Een van de meest memorabele momenten is die keer dat ik Christopher Paoloni (die van Eragon) interviewde compleet stoned van de medicatie met een dubbele bijholte ontsteking.
Of die ene keer dat Marcel van Driel mijn recensie zijn moment van 2014 noemde.
Stuk voor stuk mooie momenten en ervaringen die ik koester uit die tijd.
Ik ben daarvoor echt extreem dankbaar dat ik aan mezelf heb bewezen dat ik dit kan. En alles wat ik geleerd heb, en meer, ga ik nu toepassen op Impact Less. Moet die zo groot worden als Fantasyboeken.org ooit was? Misschien, misschien niet. Ik heb in ieder geval een duidelijk waarom, een verdienmodel, en ik kan niet wachten tot het groot genoeg wordt om extra mensen aan te trekken om te helpen.
Op Je Lijf Geschreven – Mayra Louise
Er zijn weinig momenten geweest waarop ik echt blij was met mijn lichaam. Die paar keer dat ik een triathlon uitliep was er een van. Die keer dat ik een halve marathon liep weer iets minder. Toen was ik alleen maar teleurgesteld dat mijn conditie niet zo goed was als ik had gehoopt. Ik ben voor zolang ik me kan herinneren streng over mijn eigen lichaam.
Toen het boek ‘Op Je Lijf Geschreven’ van Mayra Louise uitkwam kocht ik het meteen. Ik volg haar helemaal niet, maar ik zag het liggen en het sprak me direct aan. Maar al snel gaf ik het op en belandde het boek ongelezen in de kast. Niet omdat het niet goed was, maar omdat het boek te pijnlijk herkenbaar was.
Als een stevige vrouw, ok dik, heeft Mayra van kinds af aan geworsteld met haar gewicht. Van eetbuien, tot hevig diëten, tot zich onzichtbaar proberen te kleden. Om te komen waar ze nu is, een voorvechter voor body positivity, heeft ze een hele reis afgelegd.
Haar boek is niet alleen een eerlijk verslag van haar reis naar houden van haar lichaam, maar ook een verslag van de reis van andere vrouwen. Na elke hoofdstuk staat een interview met een andere inspirerende vrouw die heeft moeten leren houden van haar lichaam.
Hoewel het boek ook vol staat met tips hoe je zelf een betere relatie met je lichaam krijgt is dit niet de kracht van het boek. De verhalen van de Mayra en de andere vrouwen zijn een echte eyeopener. Ineens voel je: hé ik ben niet alleen. Ik ben niet de enige die hiermee worstelt. En misschien wel de belangrijkste: ik ben niet raar dat ik hiermee worstel, ik ben ok zoals ik ben.
En dat was misschien wel het pijnlijkste om te lezen. De herkenbaarheid in de verhalen, de gemene dingen die je tegen jezelf zegt, de realisatie dat ik nog niet zo ver ben als ik gedacht had. Daarom belandde het boek weer in de kast. Tot ik wel zover was, tot ik het wel kon lezen en de verhalen als inspiratie kon gebruiken om te zien hoe ik meer van mezelf kan gaan leren houden.
Ondersteund met de prachtige foto’s van Aline Bouma is dit echt een schitterend eerlijk boek geworden. Mayra laat echt alles van zichzelf zien in woord en in beeld. Ze windt er geen doekjes om en neemt geen blad voor de mond. En het maakt niet uit of je nou maatje 54 of 36 hebt, dit boek zit vol herkenbare situaties van hoe wij vrouwen naar ons lichaam kijken. Op Je Lijf Geschreven is een must read voor iedere vrouw en ook (zelfs juist) voor opgroeiende en puber meiden.
Verhalen en foto’s in de tijd van Corona
Deze tijd is een zoals we het nog nooit meegemaakt hebben. We zitten met z’n allen thuis. De straten zijn leger, een het openbaar vervoer rijdt rond vaak zonder iemand er in.
Dus hulde aan alle mensen die gewoon doorwerken terwijl de rest van ons binnen zit.⠀
⠀
De mensen die het openbaarvervoer draaiende houden. Ook als ze met lege bussen door de lege straten rijden en ze alleen voor in de bus zitten. Afgeschermd voor de veiligheid.
Een aantal weken geleden had ik mezelf voorgenomen iets te doen wat ik doodeng vond. Om mezelf uit mijn comfortzone te trekken.
⠀
Ging het soepel? Nee niet bepaald.⠀
⠀
Op een donderdagochtend liep ik met mijn camera in mijn hand de flat uit. Lood in mijn schoenen, maar recht op de bus af.⠀
⠀
Of nee, toch niet.⠀
⠀
Ik liep door alsof ik toch niet naar de bus moest en bleef twijfelend op de rotonde staan.⠀
⠀
Dit werd helemaal niets. Ik draaide me om en schoot snel een plaatje van de achterkant van de bus.⠀
⠀
Nee, dat ziet er niet uit. Snel naar weer binnen.⠀
⠀
Ik was al bijna binnen toen ik toch besloot er tóch voor te gaan, holde de straat weer over en vroeg of ik binnen in de bus een foto mocht maken. De chauffeuse vond het goed.⠀
⠀
We raakten aan de klets en ik vroeg of ik ook een foto van de voorkant van de bus mocht maken. Ook dat mocht. Ik schoot een paar plaatjes en zwaaide naar haar als dankjewel.⠀
⠀
Maar binnen sloeg de twijfel weer toe: teveel reflectie, de lucht was te helder, te druk. Nee, dit was echt niets.⠀
⠀
Ik wilde hem al bijna afschrijven toen ik tóch op zwart wit drukte. En toen viel alles op zijn plek. De foto klopt gewoon zo. En ja, ik durf best te zeggen dat ik hier trots op ben.⠀
Wat heb ik hiervan geleerd:⠀
🌟 Ik ben te streng naar mezelf.⠀
🌟 Als je dingen vriendelijk vraagt en uitlegt waarom mag heel veel.⠀
🌟 Soms vallen achteraf dingen op zijn plek⠀
🌟 Buiten je comfortzone ontstaan mooie dingen⠀
🌟 Als je denkt dat iets niet werkt moet je er op een andere manier naar kijken.
5 jaar Story Sparks
5 jaar geleden kwam ik terug uit Engeland en schreef ik me bij de KvK in als freelancer. Ik zag het helemaal voor me: ik zou freelance journalist worden, de wereld rondreizen en rondkomen van schrijven. Top plan. In de praktijk pakte dat even anders uit. Daarom vandaag 5 dingen die ik geleerd heb van 5 jaar ondernemen.
(Oh en blijf zeker even plakken want om te vieren dat ik 5 jaar ondernemer ben, heb ik een hele toffe winactie voor jullie!)
1: Maak plannen en verwacht dat er niets van terecht komt
Ik begon met ondernemen met een heel helder doel voor ogen: als freelance journalist aan de slag gaan. Maar ik had geen idee hoe ik een artikel pitch moest doen. Ik snapte niets van administratie, financiële doelen en al helemaal niet hoe je met klanten om moest gaan. Ik dacht dat het schrijven van leuke stukjes genoeg zou zijn. Nou. Niet dus. Het kwam niet snel genoeg van de grond en ik belandde in de bijstand.
Wat ik niet wist is dat als je in de bijstand komt met een bedrijf er wat andere regels gelden. Wat inhield dat ik in die tijd per direct moest stoppen met pitchen, bedrijven benaderen en opzoek gaan naar klussen. Ik moest elke week naar een training om mijn bedrijfsplan te schrijven en verder ‘mocht’ ik nergens mee bezig zijn. Ik vond het verschrikkelijk.
Mijn geweldige plan: schrijven en reizen, daar kwam niets van terecht. En dat was niet het enige. Sinds mijn inschrijving in 2014 zijn er meer dingen niet gelukt dan wel gelukt. De meeste ideeën zijn in de prullenbak verdwenen. De meeste pitches zitten als draft nog steeds in Evernote. In het begin vond ik dat echt heel erg. Al dat werk helemaal voor niets! Maar nu weet ik, het hoort er allemaal bij en soms komen er uit die niet gebruikte dingen, veel mooiere ideeën.
2: Je mag tussendoor alles wijzigen
Op het moment dat ik in de bijstand zat, wilde ik niets liever dan ideeën pitchen, klussen binnenhalen en gewoon lekker aan het schrijven. Maar ik moest aan een bedrijfsplan werken, en, voor mijn gevoel, door hoepels springen die voor mijn bedrijf helemaal niet van toepassing waren. Mijn bedrijf was heel simpel: ideeën pitchen en schrijven. Niets meer, niets minder.
Ik leerde mezelf met online trainingen hoe ik ideeën moest pitchen en hoe ik contact kon zoeken met de redacteuren. Maar pitchen is en blijft een numbers game en het schoot gewoon niet op.
En toen kwam ik in contact met de ondernemerswereld. Ik kwam erachter dat er een echte behoefte was voor blogcontent en voor ik het wist rolde ik de contentmarketing in en ging ik aan de slag voor Amerikaanse klanten die blogs nodig hadden. Voor het eerst leerde ik over (online)netwerken en hoe belangrijk het is om je gezicht overal te laten zien. Binnen een paar maanden stond mijn hele bedrijfsidee op z’n kop: ik ging bedrijven helpen met bloggen.
En dat ben ik blijven doen in verschillende vormen tot een paar maanden geleden het idee weer volledig over de kop ging.
Toen ik me inschreef bij de KvK van mijn bedrijfsnaam S. de Geus Creative Text, toen ik echt ging ondernemen veranderde dat naar Story Sparks. Ik heb als customer support persoon gewerkt voor ConvertKit. Content creation gedaan voor een software bedrijf. Contentmarketing gedaan voor een growth hacking agency. En nu storytelling voor sociale en duurzame ondernemers.
Vroeger dacht ik altijd: als ik dit kies dan moet ik het blijven doen. Maar dat is het leuke aan ondernemen: je mag alles veranderen. Ik mag zelfs nu helemaal stoppen met schrijven en ineens alleen maar, weet ik veel, fotograferen. Alles kan en alles mag als je je eigen baas bent. Er is alleen niemand die je dat van tevoren vertelt.
3: Harder werken is niet altijd beter
Ik ben er niet altijd even open en eerlijk over geweest maar de afgelopen twee jaar zijn heel zwaar geweest. Burn-out, depressie, diepe anxiety, inspatieloosheid, altijd moe en vooral geen balans. Als perfectionist kwam het voor mij heel natuurlijk om altijd meer en harder te werken. Om 6 uur opstaan? Geen probleem. Tot 22.00 achter de laptop, bijna elke dag. Een weekend vrij nemen. Wat is dat?
De afgelopen paar jaar werd mijn leven gedomineerd door altijd harder, meer en vaker werken. Vond ik dat het niet goed genoeg ging? Dan ging ik juist nog harder werken. Ik deed blijkbaar niet genoeg mijn best.
Ik zal je besparen hoe dat er in de praktijk echt uitzag, maar ik kan je zeggen: mooi was het niet. Het ergste was dat ik me ervoor schaamde. Dat ik het idee had dat ik keihard aan het falen was. Waardoor ik nog harder ging werken om dat te compenseren, terwijl ik alleen maar echt heel veel rust nodig had. Ik had slaap nodig en een hele dosis chicklit romans. Maar ik ging maar door, tot ik zo hard instortte dat ik niets anders kon dan alleen maar de hele dag heel hard huilen (en chocola eten).
Het beste wat ik voor mezelf toen heb gedaan is hulp zoeken en naar de psycholoog gaan. Terwijl ik ergens nog steeds dacht dat ik me niet zo aan moest stellen en dat het wel weer over zou gaan. Die psycholoog was echt het beste idee. Ik leer heel veel over mezelf en langzaam kan ik zeggen dat het echt heel veel beter gaat. Ben ik er al? Nee helemaal niet. Maar ik kan heel eerlijk zeggen dat ik me al wel veel meer mezelf voel dan een jaar geleden. En die balans? Die begint ook steeds meer te komen. Als het niet wil, dan werk ik gewoon even niet en voel ik me ook niet schuldig als ik midden op de dag een film kijk of een boek lees.
4: Specifiek is altijd beter
Ik begon met het idee om te freelance voor tijdschriften. Welke onderwerpen dan? Nou, euhm, alles! En toen ik ging ondernemen hielp ik ook alle ondernemers en kon ik ook alles doen. Van VA diensten tot mailbox organiseren, tot posts inplannen voor growth hackers, fotografen… ik deed alles. Leek me een veilige optie.
Nu heb ik geleerd dat het juist goed is om een specialist te zijn. Dat je ergens echt goed in bent en dat mensen weten: die moeten we daarvoor voor hebben. Kan er lang en kort over zijn, maar het werkt echt. Dus tegenwoordig help ik sociale en duurzame ondernemers met storytelling. Bam. Klinkt een stuk beter dan: ‘ik doe alles voor iedereen’. Toch?
5: Ik werk het beste met regels en een opgeruimde, euhm, alles
Een van de dingen die ik altijd al wist, maar niet heel erg goed in was om me aan te houden, was dat ik het goed doe op regeltjes. Met de moderne afleidingen ben ik gewoon te snel afgeleid en kan ik me niet concentreren op het werk wat ik moet doen.
Als introvert die ook nog eens HSP (hoog sensitief persoon) is en dus snel overprikkelt raakt, is een telefoon, mail over andere dingen die constant aanstaan, geluid maken etc. een verschrikkelijke bron van afleidingen. Als ik dan ook nog voor het slapen mijn mail lees met werk dingen, slaap ik nooit meer. Gevolg: geen slaap, concentratie weg en een constante stroom van stress en druk. En wat je als schrijver niet moet hebben is constante afleiding. Dan worden die stukken natuurlijk nooit wat.
Daarom heb ik e-mailregels voor mezelf gemaakt: 1x per dag checken om 11.00. Gaat niet altijd even goed, maar gaat steeds beter. Heb ik een nieuw, privé telefoonnummer genomen zodat ik mijn werk telefoon gewoon uit kan laten in het weekend en ’s avonds. Wil ik gaan experimenteren met focusuurtjes zonder internet, telefoon en afleiding. En heb ik dit stuk geschreven terwijl ik nar geluiden van regen en onweer op Spotify luister. Verder ga ik experimenteren met schrijfmomenten, afspraak momenten en wil ik klantcontact alleen nog maar ’s middags doen omdat ik weet dat ik ’s ochtends mijn beste stukken schrijf.
Gaat dat allemaal al helemaal goed? Nee totaal niet. Maar elke dag een klein stapje is er een. En elke keer dat ik iets vind wat voor mij goed werkt voelt als een overwinning op de persoon die ik gister was.
Ik onderneem 5 jaar en daarom kan jij winnen!
Een feestje is natuurlijk geen feestje zonder trakteren! Daarom kun jij een gratis content brainstorm sessie winnen. 60 minuten lang duiken we in jouw verhaal, jouw content en hoe je dat het beste in kan zetten om jouw publiek te bereiken en jouw ondernemers doelen te halen. En dat geef ik niet een keer weg, maar 2 keer!
Hoe doe je mee? Laat een reactie achter op deze blog, mijn Instagram post (die vind je hier) of de LinkedIn post. Extra kans maken? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief via het onderstaande formulier. Dan maak je niet alleen kans om te winnen, maar krijg je ook elke week toffe content tips, inspiratie en andere leuke dingen in je inbox!
Je kan meedoen tot maandag 4-11 13.00! (GESLOTEN!)
Storytelling met de zeven dwergen
Bij de zeven dwergen denk ik meteen aan die schattige figuurtjes die Sneeuwwitje een huis gaven. Die vrolijk met haar ronddansten en een glazen kist voor haar bouwden. Trouwe en loyale vrienden die er door dik en dun voor haar waren. Maar ze hadden ook doorzettingsvermogen waardoor ze niet makkelijk uit het veld te slaan waren.
Een storyteller is eigenlijk net een dwerg. Of het nou de leider Doc is, die iedereen met zijn licht met twee benen op de grond houdt. Of Sneezy die met zijn neus precies weet wat gezond is en wat niet. Of Happy die alles op een gedwongen vrolijke manier benaderd. Een goede storyteller, verhalenverteller en zelfs journalist heeft van iedere dwerg een beetje. Want net als dwergen zijn ze vooral goed in één ding: het vinden van diamanten.
Het maken van een diamant kost tijd
Diamanten zijn zo bijzonder omdat ze niet voor het oprapen liggen. Als de straat bezaaid zou liggen met diamanten, zouden ze heel snel hun waarde verliezen. Daarnaast duurt het heel lang om een goede diamant te ‘maken’: namelijk 3.3 biljoen jaar. Dat is ongeveer tussen de 25% en 75% procent van de leeftijd van de aarde.
Dat betekent ook dat diamanten niet zomaar gevormd worden. Er is een geschiedenis nodig en er moeten meerdere dingen bij elkaar komen voordat een diamant zich kan vormen. Met een verhaal is dat niet anders. Iedere ondernemer heeft een verhaal. Een die inspireert, mensen aanzet tot actie en een die hun hele onderneming inspireert. De truc is om die verhalen te vinden.
Omdat de verhalen voor iedere ondernemer zo normaal zijn, zien ze zelf niet welke diamanten ze bezitten. Net als de zolder die opengaat tijdens het leeghalen van het huis van je oma, heb je soms geen idee welke schatten er verborgen liggen. En dat is precies waar die dwergen goed in zijn: diamanten vinden.
Diamanten moet je zoeken
Dag in dag uit vertrekken de zeven dwergen naar de mijn om diamanten te zoeken. Met hun pikhouweel en lantaarn verdwijnen ze in de grot. Want zij weten dat alle mooie dingen verstopt liggen en je soms je best moet doen om tot de kern te komen.
Het vinden van verhalen is precies hetzelfde. Je denkt misschien dat je niets te vertellen hebt, maar zodra je werkt met een storyteller die de juiste vragenstelt, kom je er ineens achter dat je meer diamanten hebt dan je dacht. Het is namelijk heel menselijk om, alles wat heel normaal is voor jou, niet te zien als iets bijzonders. Daarom heb je iemand nodig die die verhalen loswroet. Die niet bij alles bang is dat hij ‘te veel over zichzelf praat’, of dat ‘niemand dit interessant vindt’. Mijn doel als storyteller, en ja als dwerg met mijn 1.65, is jouw verhaal boven water krijgen. Om je diamant uit de rots te wroeten, op te poetsen zodat jij hem, stralend, aan de wereld kunt laten zien.
Dus heigh ho, heigh ho, met een storyteller vertel je je verhaal zo!