7 inzichten van mijn eerste helweek

Een aantal weken geleden deed ik voor het eerst mee met helweek. Voor degenen die niet weten wat helweek is. Het is begonnen als een boek van Erik Bertrand Larssen, vertaald in het Nederlands in 2014. Helweek stond dus al een lange tijd op mijn wil-ik-graag-doen lijstje. Dus meedoen met de Helweek zomer editie van Meetings in the Sun was een no brainer.

Ik had eerlijk gezegd geen idee wat ik precies kon (en wilde) verwachten. Ik ben er dus ook heel open minded in gegaan. Ik zou het wel zien. Achteraf kan ik zeggen dat meedoen met helweek een van de beste keuzes van de afgelopen maanden is geweest en dat het lang geleden is dat ik zo’n intense high heb ervaren. Wat was dat gewoonweg geweldig.

Daarom heb ik zeven inzichten verzameld die ik (weer opnieuw) geleerd heb tijdens helweek.

Ik hou mezelf tegen

De laatste maanden worstelde ik met in actie komen. Ik wilde wel een cursus maken en ik had al het voorwerk gedaan, maar ik deed het maar niet. Er was altijd wel iets wat belangrijker was dan aan de slag gaan. Klanten hadden voorrang en als ik tijd had om aan de cursus te werken kon ik mezelf moeilijk motiveren.

Alle stemmetjes hadden iets te zeggen: niet goed genoeg, je kan het niet, je weet niet waar je het over hebt. Tijdens helweek werd ik uit mijn comfortzone geslingerd. En hard ook. Ik moest aan het werk. Vroeg opstaan, beginnen met sporten en gaan met die banaan. En dat hielp. Ik werd op scherp gezet, aan mijn doelen herinnerd en ik kon niet anders dan echt aan de slag gaan. Om er achter te komen dat ik de afgelopen maanden mijn eigen grote obstakel was. Ik hield mezelf tegen.

En dat was confronterend. Confronterend om te zien dat ik al die tijd wel aan de slag had kunnen gaan, dat het er al lang had kunnen zijn.

Ik kan meer dan ik denk

En omdat ik mezelf ineens niet meer tegen hield, keihard uit mijn comfortzone werd geslingerd kwam ik er achter dat ik eigenlijk veel meer kan dan ik dacht dat ik kon. Veel meer zelfs.

Ineens ging ik wel aan het werk. Ineens schoot mijn productiviteit omhoog. En ook mijn energie. De high van dingen van mijn lijstje af tikken. Het gaf me een boost zodat ik nu zeker weet dat ik echt meer kan dan ik denk. Ja, soms overschat ik mezelf ook. Maar ik ben ook mega trots op het werk wat ik de afgelopen week verzet had. En ben nog steeds onder de indruk hoeveel je eigenlijk echt kan doen als je ergens vol voor gaat.

Mindset is alles

Dat ergens vol voor gaan was ook de reden dat ik het nu wel kon en eerder niet. Ik heb veel mensen in mijn omgeving die zeggen: mindset is alles. En ik hoorde ze echt wel en ik was het er ook mee eens, maar ik zat ook heel erg vast in mijn oude verhaal. Dat ik het niet kon, dat het leven gewoon zwaar was en de klassieker: waarom gebeurt mij dit nou steeds.

Vorige week ging ik er gewoon vol voor. Kop d’r veur en knallen. En echt, het is een inkoppertje, maar mindset is alles. Als je er vol voor gaat, dan gebeuren er dingen, dan komt alles in actie. Dan kom je zelf in actie. Nu weet ik dat als ik het even niet voel dat ik even met de volume knop van de muziek moet spelen en moet dansen. Dan is er geen ruimte voor twijfels. Geen ruimte voor stilstaan, ik zet mezelf letterlijk in beweging. Beweging die ik daarna kan gebruiken om dichterbij mijn doel te komen.

Ik moet kiezen

Toen ik jaren geleden de term multipassionate tegenkwam wist ik het: dat ben ik! Ik wilde alles. Kon nooit kiezen, had 3000 hobbies en begon aan triathlons omdat ik niet kon kiezen welke sport ik nou leuker vond.

Kiezen is nog steeds moeilijk. Ik heb meerdere ideeen voor mijn bedrijf, wil graag alles zelf uitvoeren, lees minstens 20 boeken tegelijk en probeer 5 sporten tegelijk te doen. Soms is de lijst zo overweldigend dat ik gewoon niets doe. Dan is het teveel, weet ik niet wat ik moet kiezen dus kies ik niets en doe ik alles net niet goed, of niet zo goed als ik zou willen (hallo innerlijke perfectionist).

Maar ik moet kiezen.

Dat werd pijnlijk duidelijk. Ik kan niet aan 3 verschillende bedrijven tegelijk werken. Ik kan niet 4 verschillende doelgroepen tegelijk hebben. Ik kan niet zowel prive als zakelijk 10 doelen voor dit jaar hebben. Dat trek ik niet, dan hou ik geen ruimte over voor vrienden, voor familie, voor wandelingen met Lara. Dan werk ik alleen maar en als ik alleen maar werk, waar doe ik het dan voor? Waar is de vrijheid die je als ondernemer beloofd is.

Juist. Die moet je zelf maken.

Dus voor het komende jaar heb ik twee doelen. 1 voor privé, 1 voor zakelijk. En voor mijn bedrijf houdt dat in dat ik me 100% in ga zetten voor het maken van mijn cursussen. Voor het maken van content die mensen helpt om hun doel te halen. Want dat is mijn doel: mensen helpen. En dat voelt goed.

Sporten is goed voor mijn hoofd

Dit wist ik eigenlijk al wel, maar hij werd in de helweek nog eens extra benadrukt. Dankzij een blessure en corona was mijn interne verhaal ‘dat kan ik niet’ geworden op allerlei sport gerelateerde dingen. Gevolg: ik kon het ook niet. Mijn blessure deed bij het minste of geringste zeer. En ik bewoog echt amper. Dat had geen goede invloed op mijn hoofd, motivatie en hoe ik me voelde om een dag lekker aan het werk te gaan. Ik voelde me teneergeslagen en eigenlijk gewoon een beetje depressief.

Helweek was een goede kickstart om echt weer in beweging te komen. Om 5.00 sporten klinkt zwaar, maar eigenlijk was het gewoon echt heel erg leuk. Ik heb zoveel lol gehad om op en neer te springen, te dansen en mezelf echt aan te zetten in de ochtend. Tijdens helweek heb ik 10 (!) workouts gedaan en ik heb me echt de laatste paar maanden nog nooit zo happy en energiek gevoeld. Dat hou ik er zeker in.

Nee zeggen is niet zwak

Donderdag op vrijdag haal je een nacht door. Dat is de regel van de helweek. Dat heb ik niet gedaan. En ja dat voelde zwak en daar heb ik ook echt heel erg over getwijfeld. Moest ik dat echt wel doen? Wat dat slim?

Ja. Voor mij was het op dat moment de goede keuze. Ik ben nog steeds niet 100% hersteld van die mega heftige burn-out en ik moet voorzichtig doen met mijn energie. Op dat moment had een nacht doorhalen me geen goed gedaan en had ik zeker twee weken weer nodig gehad om bij te komen. 7 uur slaap (ik heb normaal 8,5 uur nodig), was al pittig genoeg.

Leren luisteren naar wat jij op dat moment nodig hebt is nooit zwak. Ook als dat betekent dat je nee moet zeggen tegen sommige afspraken, mensen of andere dingen. Soms is nee zeggen tegen anderen, ja zeggen tegen jezelf. Ik vond dat altijd een flut uitspraak. Maar deze week voelde ik hem echt. Dus die houden we er in.

Buiten je comfortzone ligt de groei

Als rasechte introvert was de lockdown echt heaven voor mij. Ja echt. Geen mensen zien, geen verplichten sociale afspraken, niet de hele tijd van hot naar her rennen. Gewoon lekker thuis kneuterig doen met de hond. Heerlijk. Boekie erbij, bak thee en mijn avond/weekend/week was weer goed.

Helweek was keihard uit mijn comfort zone. Doei binge watchen van series. Vroeg je nest uit en in beweging. Nee, jammer dat je ongesteld moet worden, gezond eten. Dansen met de camera aan. Affirmaties hardop zeggen. En gewoon echt uit die comfortzone en in de actie.

Dat was even slikken. De eerste twee dagen was janken. Slaapgebrek, met de hond naar de dierenarts, van hot naar her moeten vliegen en dit was natuurlijk het moment waarom de hond besloot echt te gaan puberen. “Waarom doe ik dit mezelf aan?!” dacht ik dinsdag toen ik met dikke rode ogen van het huilen en een migraine om 20.00 in bed lag. De dag daarna ging de knop om. om 5.00 stond ik naast mij bed. De rest van de week heb ik op een flinke high gezeten.

In deze week heb ik mijn mini training gelanceerd (mijn eerste verkopen binnen gehaald), mijn grote training klaargezet voor de voorverkoop, en heb ik mijn content creatie flink aangezwengeld.

Ik kijk nu al uit naar oktober om mee te doen met de volgende helweek. Ook meedoen? Je kan je hier aanmelden.

(Deze post maakt gebruik van affiliate links, maar ik had het ook zonder affiliate link gepromoot).