Posts Tagged ‘Corona’
De Breakfast Club: mensen verbinden en samenbrengen
“Ik ben de gangmaker op elk feestje”, zegt Maxime Tauran. “Niet omdat ik wil dat de ogen op mij gericht zijn, maar omdat ik wil dat iedereen het naar zijn zin heeft.” Daarom startte ze in 2018 met de Breakfast Club om mensen met elkaar te verbinden. “De Breakfast Club is voor mijn geen doel, maar een middel om voor die verbinding te zorgen.”
“Altijd als er vroeger iets geregeld moest worden deed ik dat”, vertelt ze. “Of het nu ging om honkbalwedstrijdjes organiseren, schoolreunie, klassenuitjes, voetbaltoernooitjes met neefjes, ik deed het allemaal. Ik voelde heel sterk dat ik dat graag wilde doen. Voor mij is het heel belangrijk om mensen blij en gelukkig te zien. Daar word ik zelf ook blij en gelukkig van.”
Dus is ze in 2018 de Breakfast Club begonnen. “Dat doe ik echt 1000% uit liefde om mensen samen te brengen en die verbinding aan te gaan.” Maar het gaat niet alleen om de verbinding, het gaat juist ook om samen een diepere laag te bereiken, dat iedereen zich tijdens een Breakfast Club open en kwetsbaar open durft te stellen. “Als ik me kwetsbaar en open durf op te stellen, dan gaan anderen dat ook doen.”
“Eigenlijk zou ik elke Breakfast Club aan iedereen willen vragen: wie ben je? En wat voel je?” zegt Maxime. “Ik ben niet iemand die zich in een bedrijfsidee vastbijt. Het bedrijf wat ik nu heb is er een die bijdraagt aan die stip op de horizon: mensen met elkaar verbinden. En dat kan best over een tijd een andere vorm aannemen.”
Online Breakfast Club
Toen Corona kwam, konden de geplande Breakfast Clubs niet doorgaan. De eerste paar weken wist Maxime niet zo goed wat ze er mee moest en hoe ze een digitale omslag wilde maken. Maar die kwam er wel. Op 1 april hostte ze de eerste online Breakfast Club via Zoom.
“Ik vond dat in het begin heel ingewikkeld”, zegt ze. “Ik dacht: online kan je toch helemaal geen verbinding met elkaar leggen? Maar toen we eenmaal online waren, leerde ik er heel veel van. De groepen waren veel kleiner en daardoor was het juist makkelijker om die diepere laag te bereiken. De gesprekken waren zo mooi, oprecht en diep, dat we echt tot de kern kwamen en iedereen zijn muurtje liet zakken. Het is alsof je een lijntje voelt vanuit iemands hart naar het jouwe.”
“Wat ik vooral heb geleerd tijdens de online Breakfast Club is beter leren luisteren”, vertelt Maxime. Elke sessie begon ze met de vraag ‘Wat vind je lastig?’ of ‘is er iets waarmee we met je mee kunnen denken?’. “In het begin gaf ik heel snel verschillende oplossingen, omdat ik iedereen zo graag wil helpen. Ik wil mensen behoeden dat ze niet zo lang struggelen zoals ik doe. Ik ben een echte doener en daar wil ik mensen mee helpen.”
“Maar ik besef ook dat als iemand zijn beste zelf wil zijn, zij dat alleen maar zelf kan doen. Dus ik heb leren luisteren naar mensen en geleerd de juiste vragen te stellen: Waarom is dat belangrijk voor je? Wat voelt voor jou goed? Maar ook: wat zou jij nu willen doen?”
Toch geeft ze nog steeds graag voorbeelden aan mensen. “Om ze op weg te helpen en te laten zien welke opties er allemaal zijn. Maar dat vind ik ook wel lastig. Ik ben vaak bang dat ik teveel over mezelf praat en dat mensen denken: het gaat altijd maar over haar.”
Bevestiging zoeken en veel geven
De balans tussen geven en nemen is voor Maxime iets waar ze nog vaak tegen aanloopt. “Ik bied het iedereen aan om vragen in te brengen, maar zelf doe ik het niet”, zegt ze. “Ik vind het heel lastig, en kan heel goed de focus op een ander leggen zodat hij niet op mij ligt. Ik stel me wel kwetsbaar en open op, dat is nodig voor de veilige sfeer die ik met de Breakfast Club wil bereiken, maar ik ga niet altijd zelf helemaal in op de diepere laag, want dan heb ik snel het idee dat ik aan het zeuren ben.”
Het is dan ook niet verrassend als ze zegt dat haar lat intens hoog ligt. “Het kan altijd beter en het is nooit goed genoeg. Ik vind het maken van keuzes daarom ook heel lastig, want voor mijn gevoel doe ik er altijd iemand pijn mee. Soms zou ik wel eens willen dat ik een machine had die keuzes voor me maakt.”
Dus ze geeft heel veel, maakt mensen blij met kleine cadeautjes en alle mensen die naar de offline Breakfast Club gingen kregen een kaartje in de bus. “Dat past gewoon echt bij mij, ik hou er van om mensen blij te maken, al is het maar met een klein gebaar.”
En dat blijft ze doen, online of offline, zolang er maar verbinding is. “Inmiddels zijn de offline Breakfast Clubs weer begonnen. De eerste was in Zwolle op een mooie locatie met een fijne kleine groep. Ik weet nu heel zeker dat ik hier niet mee wil stoppen. Het verbinden van mensen met de Breakfast Club, daar word ik heel gelukkig van.”
Ontspannen zwanger, ook tijdens Corona
Net zoals zoveel contactberoepen moest Doete Reitsma van Dubbel Zen al haar afspraken annuleren. Pretecho’s en zwangerschapscursus thuis was er even niet bij. “Ik heb één avond paniek gehad en tegen mijn vriend gezegd ‘hoe gaan we dat doen?’”, zegt ze. “De dag daarna heb ik mijn online academie vormgegeven.”
Dat bleek een gouden greep. Binnen twee weken was hij live, en deden er 32 mensen mee aan de pilot. “Die pilot was binnen twee dagen uitverkocht”, vertelt ze trots.
Juist nu was het voor haar extra belangrijk om deze online zwangerschapscursus te lanceren. “Het is mijn missie om ervoor te zorgen dat iedereen met een warm gevoel terug kan kijken op haar zwangerschap en de geboorte. Ook als de situatie niet ideaal lijkt. Je kunt er niet vanuit gaan dat alles altijd positief is. Daar heb je zelf een grote invloed op en daar wil ik mensen bij helpen.”
Ontspannen zwanger academie
Nadat Nederland in de Corona lockdown ging, organiseerde Doete vier keer met een hypnobirthing collega het online zwangeren festival. “Dat hebben we binnen drie dagen opgezet”, vertelt ze. “Het liep zo goed dat ik wilde kijken of online ook een mooie toevoeging zou zijn voor Dubbel Zen”
Het mooie was, de basis was er al. “De cursus is eigenlijk de privé zwangerschapscursus die ik al gaf, alleen online. De werkboeken en meditaties waren al helemaal klaar, alleen de video’s nog niet. Dus toen ik de pilotversie begon, gaf ik elke dag een live masterclass. Zo heb ik de cursus gebouwd terwijl hij liep. Het mooie is dat ik nu veel meer mensen kan bereiken, ook in België.”
Voordat ze de cursus lanceerde, ging Doete vijf keer live op Instagram. “Fijn om op deze manier informatie te geven, die wel goed past bij mijn missie. Ik wilde de zwangeren geruststellen en helpen zo ontspannen mogelijk door hun zwangerschap te gaan in deze tijd.” Ook ging ze samen met dokter Heleen Lameijer van @makesciencework live op het account van Ouders van Nu waar ze samen allerlei vragen rondom zwangerschap en Corona beantwoordden. Inmiddels heeft ze, sinds de lancering van haar pilot op 27 april, ruim 100 koppels die ze in haar academie mag begeleiden.
Voorbereiden op de geboorte
“Het mooiste vind ik als ik berichtjes krijg van mensen, na de geboorte, die zeggen dat ze er zoveel aan gehad hebben”, zegt Doete. “Als je je niet voorbereid op de geboorte, dan weet je ook niet wat er allemaal mogelijk is. Door mijn zwangerschapscursus krijgen koppels meer inzicht en inspiratie wat er allemaal mogelijk is en waarvan ze eerst het bestaan niet wisten. Ik word er echt heel blij van als ik hoor dat ouders met een warm gevoel terugkijken op hun zwangerschap en geboorte.”
Verloskundige worden was voor Doete dan ook echt een roeping. “Vanaf het moment dat ik kon praten zei ik al dat ik baby’s wilde vangen. Ik vond bevallingsvideo’s fascinerend, en als iedereen wegkeek, bleef ik kijken.”
“Toen ik nog volledig in dienstverband werkte, voelde het toch niet als de manier waarop ik mensen kon helpen. Nu met Dubbel Zen juist wel. Ik werk twee keer zoveel, maar ik krijg er ook echt dubbel zoveel energie van. Ik vind het heerlijk om met ideeën te komen en denk altijd: hoe kan ik dit anders doen? Zo ben ik ook begonnen met de pretecho’s. De afgelopen weken voelde voor mij echt alsof alles samenviel. Want of ik nou van waarde ben met een live sessie of een pretecho, ik draag eraan bij dat mensen met een warm gevoel terugkijken op hun zwangerschap.”
Dat was iets waar ze in moest groeien. “Toen ik net afgestudeerd was, was ik heel erg gefocust op het medische kant van mijn vak. Pas twee jaar geleden ben ik me veel meer met ontspanning gaan bezighouden. Er was toen een gynaecoloog die hypnobirthing toepaste, waardoor ik zag dat het ook anders kon. Daar ben ik me toen verder in gaan verdiepen.”
“Ik ben verder heel nuchter, ik gebruik de tools die ik heb en ik geloof niet in pijnloos bevallen”, zegt Doete. “Maar ik geloof wel dat iedereen een positieve geboorte ervaring kan hebben.”
Pretecho’s aan huis
De pretecho’s aan huis zijn ook ontstaan om iets moois toe te voegen aan de zwangerschap. “Hoe mooi is het dat je thuis in alle rust samen naar je kindje op groot scherm kan kijken?”
“Ik gaf al massages aan huis toen iemand vroeg waarom ik geen pretecho’s aan huis gaf. Het leek haar heerlijk om thuis met haar familie te kunnen kijken”, vertelt Doete. “Eerst dacht ik, ja maar dat kan helemaal niet, maar het idee liet me gewoon niet los.”
Doete is de enige in Nederland die pretecho’s thuis doet. “Je krijgt twee keer zo lang de tijd om naar je kindje te kijken en je kunt daarnaast ‘gebruikmaken’ van mijn expertise als verloskundige en zwangerschapscoach. Het is gewoon echt een cadeautje.”
Sinds een paar weken is Doete weer begonnen met het maken van pretecho’s aan huis. “Het is nu extra bijzonder omdat veel vaders hun kindje nog nooit gezien hebben. Door de Coronamaatregelen mocht alleen de zwangere vrouw naar binnen voor de medische echo”, zegt Doete. “Maar veel nodigen, in normale omstandigheden, opa’s en oma’s ook uit om te kijken, of een hele vriendengroep. Laatst had ik een pretecho bij iemand thuis en toen gingen er 40 mannen juichen toen ze een piemeltje zagen. Dat is toch geweldig?”
Dat zijn de momenten die voor haar bijdragen aan haar missie: ouders met een warm gevoel terug laten kijken op hun zwangerschap en bijdragen aan dat positieve gevoel. “Het leven is nooit helemaal perfect of ideaal, en die mooie momenten kun je zelf creëren en daar wil ik bij helpen.”
Vanhulley maakt mondkapjes
Normaal maakt Vanhulley boxershorts van oude overhemden en rest textiel. Nu is het een bruisende hub van tijdelijke vrijwilligers die mondkapjes en schorten maken voor de industrieën, die daar door Corona crisis een nijpend tekort aan hebben.
“Ik wilde al direct mondkapjes gaan maken”, zegt Jolijn Creutzberg oprichtster van Vanhulley, een werkervaringsplek is voor vrouwen met een afstand tot de arbeidsmarkt. “Maar het bleek dat het best lastig is om goede mondkapjes te maken voor de zorg. Dat zou alleen maar voor schijnzekerheid zorgen.”
Lees verder op Impact Less
Online acteerlessen geven via Zoom
Als iemand die trainingen geeft aan groepen en werkt als presentatrice en dagvoorzitter op evenementen, is de Corona crisis funest. Vanaf de een op de andere dag zat Neeltje van den Brand thuis: alles was afgelast. “Het was wennen aan de nieuwe situatie. Normaal kan ik snel schakelen, maar dat viel toen even weg”, zegt ze.
Voor Neeltje zat er maar een ding op: de Tozo (Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers) aanvragen. “De eerste weken voelde ik me gewoon murw ervan”, zegt Neeltje. “Je wordt een soort verplicht werkloos. Ik wil wel werken, maar het mag gewoon niet. Die 1050 euro die ik krijg met een zoon thuis en een eigen huis, zet echt geen zoden aan de dijk.”
In de eerste periode zat Neeltje aan de telefoon bij de Corona crisislijn, ook om nog voor nog wat inkomsten te zorgen. “Dat was wel heel zinvol werk, er zijn zoveel mensen in paniek”, zegt ze. “Er zijn ook veel mensen die geen netwerk hebben en er nu alleen voor staan. Dat vind ik echt heel schrijnend om te zien.”
Qua trainingen offline en evenementen en congressen ziet het er voor Neeltje niet zo positief uit. “Ik denk niet dat het dit jaar nog goedkomt qua omzet. Het is al bijna zomer en dat zijn sowieso karige maanden.” Daarom verschuift Neeltje nu haar focus meer richting video en online.
Online training geven en acteren
“Daar heb ik me wel echt overheen moeten zetten, er zijn veel dingen die je wel online met video kan doen, maar veel ook niet”, meent Neeltje. “In mijn trainingen draait het echt om de groepsinteractie, en die mis ik op Zoom.”
“De non-verbale communicatie is in mijn trainingen heel belangrijk. Het geeft me veel feedback. Oogcontact is heel belangrijk, maar ook of iemand gespannen binnenkomt, of op zijn stoel zit te wiebelen”, zegt Neeltje. “Daar pas ik mijn trainingen op aan. Die feedback mis ik nu en dat zijn dingen die je niet met video kunt bereiken als je alleen maar iemand’s hoofd ziet.”
Toch vliegen haar dagen om. “Ik ben online trainingen aan het volgen en vooral heel veel aan het leren hoe ik trainingen online kan aanbieden. Ik heb met mijn collega Petra ten Hoor-Schmidt een masterclass opgenomen voor de NHL over het omgaan met klachten van klanten en dat smaakte echt naar meer. We hadden een hele setting gemaakt met een meisje van de bediening in Grand Café Z in Leeuwarden.” Bij Grand Café Z kun je nu filmstudio’s huren in allerlei verschillende settingen om zo de omslag naar online ondernemen makkelijker te maken. “Die ruimtes zijn steeds helemaal volgeboekt, dus dat loopt hartstikke goed”, vertelt Neeltje.
“We zijn nu aan het kijken hoe we meer van dit soort dingen kunnen doen. We zijn met een groepje aan het leren hoe we acteerles online kunnen geven. En ik ben ook bezig met een training over online modereren. Dus er staat wel van alles op de planning.”
Toch is het wel een periode die ook voor spanning zorgt. “Ik denk dat als ik weet dat er een einddatum is, dat ik veel meer rust zou hebben. De onzekerheid is het ergste. De vraag is nu toch ‘moet ik nu op zoek naar een baan of toch niet?’ Dat maakt het lastig.”
Schroefjes sorteren in de Schuilschuur
Neeltje is van nature een extravert type en mist daardoor ook wel de nabijheid van mensen in deze tijd. “Aan de andere kant merk ik ook dat ik heel graag alleen ben”, zegt ze. In oktober moet de Schuilschuur klaar zijn en daar moet nog heel veel voor gebeuren “Dus ik ben aan het opruimen geslagen en dat vind ik heerlijk. Ik word verrast in mijn eigen huis, ik hoef even niets en je ziet direct resultaat. Dat is heel fijn, ik kan even helemaal uit mijn hoofd komen. Even loskomen van die onzekerheid.”
De Schuilschuur is een initiatief van Neeltje om mensen op te vangen die nergens anders heen kunnen als ze bijvoorbeeld bij hun partner weggaan. “Dat is nu heel erg nodig. Ik heb een vriendin en zij zei dat het nu al drukker is met scheidingen en ik heb al mensen op de wachtlijst staan, dat is echt heel sneu.” Dus daarom werkt Neeltje er hard aan om te zorgen dat de Schuilschuur in oktober mensen kan opvangen.
“Ik maak sprekende, ludieke of zingende verjaardagskaarten voor mensen. Of zet ze, na aanvraag, in het zonnetje, maak korte reclamefilmpjes voor bedrijven, om zo meer donaties op te halen voor de Schuilschuur”, zegt Neeltje. “Mensen reageren echt super enthousiast, en ik leer zo steeds beter mijn eigen video’s maken met mijn telefoon.”
Een ding is zeker, ondanks alles blijft Neeltje bezig en positief. Ze zet zich vol in om mensen te helpen en zoveel mogelijk aan haar bedrijf te blijven werken en nieuwe manieren te vinden om toch aan het werk te blijven.
Wil je ook de Schuilschuur helpen? Dan kun je hier doneren.
Wil je liever iemand verrassen met een digitaal, ludiek filmpje of wil je je bedrijf promoten middels een filmpje: mail dan naar info@toneeltje.nl
Van offline naar online nagels lakken
Als je business draait om offline werken met mensen en het lakken van nagels, dan ligt het sinds de Corona crisis in een klap stil. Dat is voor Korien Thiewes het geval. “Maar het heeft me wel gelijk aan het denken gezet wat ik wel kan doen. Dat is iets wat er altijd in heeft gezeten.”
Korien geeft ondernemers coaching op het gebied van merkstrategie, terwijl ze hun nagels lakt. Een bijzonder combinatie die is ontstaan na de geboorte van haar drieling Lin, Sep & Matt. Nu contactberoepen niet mogen, is het voor Korien ook even omschakelen: wat kan ik nu doen? “Ergens doet het me ook wel denken aan mijn eigen ‘crisis’ toen ik zwanger was van mijn drieling. Met 27 weken werd ik opgenomen en kwam alles voor mij neer op mindset om daar zo goed mogelijk voor mezelf en mijn kinderen uit te komen. Maar een ding was duidelijk, zoals ik toen mijn leven leidde, dat ging na de geboorte niet meer. Deze periode nu, voelt een beetje hetzelfde.”
Sit Back and Polish
Waar veel ondernemers in reactie op de crisis, online schoten, was dat voor Korien niet het geval. “Ik was al bezig met kijken of ik het lakken van nagels en coaching naar de huiskamer kan brengen”, zegt Korien. “Dat mensen ook zelf aan de slag kunnen om te reflecteren en een momentje voor hunzelf te nemen. Ik merkte ook dat er steeds meer vrouwen bij me kwamen die geen ondernemer waren, maar wel even wilden sparren. Daarom wil ik dit voor zoveel mogelijk vrouwen beschikbaar maken.”
Onder de naam Sit Back and Polish lanceerde Korien haar platform waar in juni de cursus start. Elke maand komt er een nieuwe cursus, met een ander thema. En natuurlijk zit daar een bijpassende nagellak bij zodat je zelf aan de slag kunt. Alles is gericht op het nemen van een moment rust voor jezelf. “Mijn grootste droom is om een eigen selfcare nagellakmerk te lanceren. Ik ben nu bezig met een partner om die lijn te produceren zodat het echt allemaal mooi op elkaar aansluit.”
“Mijn missie is om voor iedereen een moment van bewustwording te creëren en ruimte te maken voor balans en om goed na te denken over de vraag ‘wat wil ik nou echt’. Niet iedereen vindt het fijn om te mediteren, maar iedereen kan nagels lakken en zo dat momentje rust nemen.”
Crisis
Twee jaar geleden kwam Korien erachter dat ze op een natuurlijke wijze zwanger was geworden van een drieling. Iets wat niet vaak voorkomt. Maar wel iets wat haar leven meer focus heeft gegeven. “Lin, Sep & Matt hebben me een zaklamp gegeven, daardoor valt er zoveel af en is het zoveel makkelijker om te focussen”, zegt Korien. “In de Corona Crisis heb ik nu een lasergun gekregen. Ik moet nu nog selectiever zijn waar ik me mee bezig hou, want kan ik effectief maar anderhalve dag werken, omdat de kinderen nu thuis zijn.”
Afgelopen week kluste Korien aan haar thuiskantoor. “Ik stond afwisselend met een kwast, laptop of een kind in mijn handen”, lacht ze. Deze Corona periode vraagt voor iedereen om een nieuwe aanpak. “We worden nu tot stilstand gebracht door de crisis en iedereen moet even een nieuwe modus vinden”, zegt Korien. “Ik merk dat veel mensen gaan nadenken over wat je gedaan hebt de laatste tijd. De volgende vraag is dan: waarom heb ik eigenlijk zo hard gewerkt? Dat gebeurde bij mij ook na de geboorte van Lin, Sep & Matt.”
“Ik heb dat stemmetje dat vroeg ‘is dit nou alles’ veel te lang genegeerd. Bij alle beslissingen die ik nu maak vraag ik me ook af of ik er echt gelukkig van word en welk voorbeeld ik voor mijn kinderen wil zijn. En dat antwoord vind je juist in momenten van stilstand.”
“Deze Corona-periode voelt nu even shit, maar uiteindelijk voel je je ook dankbaar dat je die eyeopener hebt gekregen”, meent Korien. “Dat is wat Julia Roberts zegt in de film Eat Pray Love: Ruin is a gift. Ruin is the road to transformation. Dat is ook echt zo. Doordat ik zo vroeg opgenomen werd had ik niet te tijd om na te denken over wat ik wilde met mijn bedrijf als mijn kinderen eenmaal geboren waren. Maar ik heb ook heel erg genoten van die periode, de liefde, verbinding en aandacht voor elkaar.”
Lin, Sep & Matt
De meerling zwangerschap van Korien kwam als een verrassing. “En misschien is het zelfs wel mijn redding geweest”, lacht ze. “Ik was vanaf het eerste moment dolgelukkig en we hadden het gevoel dat we de jackpot hadden gewonnen. Gelijk ging bij mij de knop om en deed ik er alles aan om mijn stressniveaus zo laag mogelijk te houden om gezonde groei te stimuleren. Ik had maar een doel: zorgen dat we gezond met z’n vijven het ziekenhuis uit zouden lopen.”
Toen haar kinderen uiteindelijk met 30 weken geboren werden, volgende er een periode van ziekenhuis in en uit. Daarna, toen iedereen gezond en wel thuis was, knalde de onrust er in. “Ik wilde zo snel mogelijk weer wat gaan doen zodat ik ook weer financieel kon bijdragen aan het huishouden. Maar als ik parttime ging werken wilde ik wel iets doen wat ik leuk vond. Die vraag en welk voorbeeld ik voor mijn kinderen wilde zijn, werden mijn leidraad om mijn business aan te pakken en beginnen met het lakken van nagels.”
“Eerst dacht ik dat mensen me compleet uit zouden lachen: merkspecialist wordt nageltrutje. Maar ik werd er blij van, en daarom ben ik het maar gewoon gaan doen. Ik had ook het geluk dat ik een coach had die op dat moment de juiste vragen stelde.”
“Dat heeft er voor gezorgd dat ik nu echt met een laserfocus voor mijn dromen ga. Iets wat ik veel te lang heb uitgesteld. Ik wil nu met Sit Back and Polish mensen helpen niet diezelfde fout te maken. Ik wil ze de juiste vragen stellen, waardoor ik ze aan het denken zet. We razen allemaal maar door zonder even een moment in te checken of je nog wel op de goede weg zit. Daar is het nu, het moment voor. Met Sit Back and Polish wil ik mensen helpen die momenten van rust en reflectie te nemen om ze zo te helpen de verbinding met zichzelf aan te gaan zodat ze elke crisis aan kunnen.”
Positiviteit maak het leven zoveel mooier
Wie Ilse Zijlstra niet kent, mist iets. Haar stories dagelijks op Instagram zorgen altijd voor een heerlijk positief gevoel. Haar positiviteit is aanstekelijk en ook heel oprecht. “Ik ben ook niet altijd een blij ei, en dat hoort er ook bij. Maar ik probeer wel altijd elke dag te genieten van de kleine dingen,” zegt Ilse.
Wie Ilse volgt ziet haar veel wandelen in de natuur, door Groningen en genieten van het geluid van de vogels. Afgestudeerd als psycholoog heeft Ilse als missie om positiviteit weer terug te brengen in de wereld. “Ik wil een lichtpuntje voor mensen zijn, ze hoop geven. En ze inspireren om te kijken naar de kleine dingen waar je blij van wordt.” Iets waar we, juist nu, in deze tijd allemaal wat meer van nodig hebben.
Elke dag een beetje positiviteit
“Ik geloof oprecht dat iedereen die iets wil, zich alleen maar gelukkig wil voelen”, zegt Ilse. “Of dat nou is dat je een auto, of op wereldreis wil. Iedereen denkt dat die dingen gelukkig maken. En ik geloof best dat die grote dingen je even gelukkig maken, maar iets fysieks maakt nooit blijvend gelukkig. Maar je kan dat geluk wil dichterbij vinden. En dat vinden mensen vaak moeilijk. Daarom wil ik mensen laten zien wat er al wel is.”
Nu we met z’n allen alleen maar thuiszitten helpt het focussen op de goede dingen juist om deze periode wat minder zwaar te laten voelen. “Ik merk zelf dat ik dat nu ook extra nodig heb”, zegt Ilse. “Ik had gisteren een baaldag dat ik me even om alles zorgen maakte en me thuis niet kon focussen. Aan het eind van de dag schrijf ik altijd drie goede dingen op. Voor die dag heb ik toen alles opgeschreven wat goed ging. Toen kwam ik erachter dat het best een goede dag was geweest, al voelde ik me gewoon niet zo. En dat is dan ook prima.”
Maar ze kan zich wel voorstellen dat het niet voor iedereen makkelijk is om nu die kleine geluksmomentjes te zien. “Ik kan me voorstellen dat als je nu thuiszit met kleine kinderen die zorg nodig hebben en je moet ondertussen ook nog hard aan het werk dat je denkt ‘rot op met je blije dingen’”, zegt Ilse. “Er worden nu gewoon wel heel veel dingen van je verwacht. En dat is voor sommige lastiger dan voor anderen. Extraverten zullen het nu heel wat moeilijker hebben. Ik vind het zelf ook wel moeilijk dat ik nu geen mensen zie. Van even bellen met een vriendin of video bellen met mijn vader en zus kan ik nu helemaal opleven.”
Lessen geleerd tijdens de corona crisis
Ook voor Ilse zorgt de thuisisolatie voor uitdagingen. “Bijvoorbeeld mijn eigen irrationele gedachten, dat ik thuis niet productief kan zijn. Ik mis dat ik niet even met iemand kan sparren. Voor dit begon zat ik altijd in Inspiratie café OSO. Dat mis ik wel heel erg.”
“Maar ik vind het ook wel mooi om te zien hoe snel wij ons kunnen aanpassen”, zegt Ilse. “Ik hoor van veel mensen dat ze hun ritme toch wel weer gevonden hebben in de nieuwe situatie. Al is dat natuurlijk niet voor iedereen zo.”
“Zelf heb ik gemerkt hoe belangrijk familie is voor me. Ik heb laatst een kaartje bij mijn opa in de bus gedaan. Mijn oma is in februari overleden. En ik vond het zo fijn dat we even naar elkaar konden zwaaien. Die verbinding tussen mensen is wel echt nu sterker geworden.”
Die verbinding merkt ze ook op straat en in de winkel. “Je maakt wel meer oogcontact met mensen, even elkaar aankijken om te bepalen wie er met een boog om de ander gaat lopen. En je ziet heel veel initiatieven dat mensen elkaar gaan helpen, met de boodschappen en andere dingen waar mensen nu hulp bij nodig hebben. En dat vind ik echt heel mooi om te zien. We doen dit toch allemaal met elkaar. En ik hoop dat dit echt voor een blijvende verandering in de wereld zorgt.”
Ilzi Creations: Wandelcoaching, sieraden en yoga
Voor haar bedrijf, Ilzi Creations heeft het ook gevolgen. Zo was Ilse net gestart met wandelcoaching, en gaan veel van de markten waar ze haar sieraden verkoopt niet door. “Ik merkte in het begin dat ik ook juist heel veel ideeën kreeg. Teveel om te doen. Ik ben ze maar gaan opschrijven, maar ik moet bijvoorbeeld nu wel echt met mijn website aan de slag.”
Daarnaast is ze nu ook een online training aan het ontwikkelen. “Zo kan ik toch doorgaan met mijn missie ook al kan ik nu geen face-to-face wandelcoaching doen. Daarom doe ik nu telefonische wandelcoaching.” De sieraden waar ze nu bekend om staat worden voor haar dan ook steeds meer een middel. “Ik mocht laatst een tekstarmband maken voor iemand en aan de telefoon werd het bijna een coaching gesprek. Ik vroeg haar wat ze meer op een dag wilde ervaren, waar ze behoefte aan heeft. Daar is toen een hele mooie tekst uit ontstaan. Dat zijn echt dingen waar ik heel gelukkig van word.”
En ondanks dat de crisis en de thuisisolatie uitdagingen met zich meebrengen, focust ze zich daarop. “Ik wil deze tijd gebruiken om mijn coaching en training goed neer te zetten.” En met Ilse’s positieve instelling gaat dat zeker goedkomen.
Corona Crisis
Bevroren. Zo voelde ik me sinds half maart. Paniek. Wat als ik straks geen klanten meer heb? Sinds het begin van de Corona crisis ging ik door met wat ik deed terwijl ik mijn inkomen terug zag lopen. Alsof iemand langzaam de wurggreep aantrok. Die vecht- en actiemodus was bij mij ver te zoeken. Tot vorige week.
De eerste zes weken waren weken van rouw. Van vloeken en tieren en toekijken of mijn inkomen waar ik zo trots op was (eindelijk geen bijstand meer) langzaam naar beneden viel. Voor mij geen rust om te reflecteren. Maar eerder paniek. Waar haal ik nieuwe klanten vandaan? Wat moet ik nou? Wat wil ik nou? Alle oude spoken vielen tegelijk weer uit de kast, waar ik ze zo netjes in had geduwd. Het zorgde voor een enorme creatieve blokkade. Overlevingsmodus was het woord. Krampachtig vasthouden wat je had.
Vorige week ging de knop om. Sinds ik met mezelf heb afgesproken dat ik elke dag een blog schrijf, maakt niet uit wat het is, is de blokkade ook vertrokken. Elke dag schrijf ik, en daarmee komen de nieuwe ideeën weer, zelfs een hele nieuwe dienst. En krijg ik weer lol in wat ik doe.
Ergens schop ik mezelf wel dat het zo lang heeft geduurd. Maar vandaag vroeg iemand me ‘is het echt zo lang die zes weken?’ Nee. Eigenlijk in perspectief niet. Maar ja, het is lang als je, je inkomen ziet dalen. Iets waar je zo hard voor gewerkt hebt. Ik was even uitgevochten. De geforceerde rust was nodig om het perspectief terug te krijgen.
Eigenlijk is dit net zoiets als een depressie. Als je het gevoel niet accepteert dat je, je even zo mag voelen, is het dweilen met de kraan open. Pas toen ik tegen mezelf zei dat het ok was om me even kut te voelen en dat ik niet meteen in de actiestand hoef, kwam de creativiteit weer terug. En daarmee de vechtlust, om weer al mijn energie in mijn business te stoppen, weer terug.
Dat had tijd nodig. Dus voor iedereen die nu worstelt: het is ok. Ja het is klote, maar soms is afstand nemen ook heel belangrijk. Je hoeft niet nu met hagel te gaan schieten en zo snel mogelijk weer online te komen. Soms mag je het even niet weten om daarna weer met volle energie verder te kunnen gaan.
Ondernemen tijdens Corona met drie kinderen thuis
Een parttime baan, werken als ondernemer en drie jonge kinderen (3, 6 en 9). Voor Myrthe Tijhuis betekent Corona flexibel omgaan met je tijd: “Waar je normaal alles onder werktijden kan doen, moet je nu veel flexibeler omgaan met de tijd die je hebt. Dus vroeger beginnen en veel langer doorgaan.”
Myrthe werkt bij Fontys Hogeschool en heeft haar eigen onderneming Komt Goed Support waar ze als VA ondernemers ondersteund. Al zes weken lang begint haar werkdag om 5 uur. Dan kan ze nog eerst wat werk voor haar eigen klanten gedaan krijgen, voor de stroom Zoom vergaderingen begint. “Alles loopt door elkaar, de telefoon gaat steeds, de kinderen zijn er ook klaar met het thuis zitten, en iedereen wil vergaderen via Zoom.”
Grenzen tussen werk en privé vervagen
Een van de dingen die ze ook merkt is dat de grenzen vervagen. Iedereen werkt wanneer ze kunnen. “Je hebt het idee dat je altijd aanstaat. Soms belt er een collega om half zeven ’s avonds, normaal zouden ze dat nooit doen, maar dan komen ze eindelijk aan werk toe. Dat is niet heel fijn voor je mentale gesteldheid.” Eigenlijk had ze nu op camping in Italië zullen zitten, maar dat gaat dankzij Corona niet door. Dus maken ze er thuis het beste van. Het lekkere weer en de verse pizza’s van haar man halen Italië naar Brabant.
Gelukkig hebben zowel Myrthe als haar man (ook een ondernemer) genoeg werk. “Ik merk zelf dat ik van meerdere grote bedrijven extra klussen krijg omdat ze juist nu toekomen aan al die dingen die zijn blijven liggen. Ik ben vooral echt heel dankbaar dat we allebei genoeg werk hebben en geen gebruik hoeven te maken van de regelingen van de overheid. Maar ik durf niet te zeggen hoe dit er straks uitziet als dit nog een half jaar of zo gaat duren.”
Terug naar school
Met drie kinderen thuis betekent het dat er ook schoolwerk gedaan moet worden. “Ik heb zoveel respect voor alle juffen en meesters. Voor dat schoolwerk ben ik gewoon niet in de wieg gelegd. Ik doe maar wat”, zegt Myrthe. “Het scheelt natuurlijk wel heel erg wat de school doet. Er zijn scholen die alles tot in de puntjes voorbereiden en waar kinderen de halve dag online zijn, maar er zijn ook scholen, zoals die van mijn kinderen, die geven wat werk mee en zoek het maar uit.”
Of het teruggaan naar school het makkelijker zou maken voor Myrthe om meer werk binnen werktijd gedaan te krijgen weet ze niet. “Ze gaan maar voor de helft naar school, dus gaan ze dan tegelijk naar school? Want of ik er nou een of twee thuis heb zitten maakt niet uit, dan kan ik ze net zo goed alle drie thuis hebben.”
Voor nu neemt ze eerst even een week vakantie. Genieten van het Nederlandse weer en niet zichzelf in een spagaat tussen werk en thuis hoeven trekken. “En daar heb ik, nu, heel erg behoefte aan.”